Yazar: Bayram DEDE & Ali MUTLU
Cilt: 5 Sayı: 1 Sayfa: 272-278
Özet: Fotoğraf makinesinin keşfi ile birlikte, fotoğraf ortaya çıkmış ve sanatta önemli bir etki yapmıştır. Fotoğraf makinesinin bulunması ile birlikte sanat, doğayı yansıtmaktan vazgeçmiş, “soyut ifadeye yönelmiştir“ Tüm bunlara rağmen 1960’ta ortaya çıkan Pop-Art’la birlikte yeniden önem kazanan nesnel gerçekçilik, kitle iletişim araçlarından aldığı imgeleri sanatta kullanarak yeni bir sanatsal anlayışın doğmasına neden oldu. Hiperrealizm ile Pop-Art’ın çok yakın bir ilişkisi vardır. Her ikisi de kitle iletişim araçlarından aldığı imgeleri sanata kazandırmış, birebir kopyalarını üretmişlerdir. Sanatçı çalışacağı fotoğrafın aynı görüntüsünü elde etmek için fotoğrafın dia pozitifini yansıtarak görüntüyü birebir elde etme amacındadır. Sanatçı, fotoğrafın aynısını elde etmek için tüm ustalığını göstermek zorundadır. Bu yüzden sanatçı, klasik sanat tekniklerinden ve realist bakış açısından sonuna kadar faydalanır. Hiçbir rastlantıya yer vermeyen hiperrealistler, klasik sanatın tüm olanaklarından faydalanma yoluna giderler. Bir kısır anlayış oluşturan hiperrealistlerde duygunun olmadığı söylenebilir. Hiperrealizm sanatçısı yalnızca kopya ettiği fotoğrafı yansıtmayla sınırlı kalır. Hiperrealizm, avangart çağında biçimsel olarak tamamen farklı bir anlayışı ortaya koyar. Biçimi sağlayan klasik renk bilgisi, sanatçının amacına ulaşması için önemlidir. Fotoğraftaki resmi birebir yansıtması için boya karışımını ve tüm resimsel ögeleri bir disiplin içinde vermek zorundadır. Avangart sanatın tepkici, ütopik, coşkun anlayışının yerine hiperrealist sanatçı pasif bir kişilik oluşturarak sadece bir mimesis gerçekleştirmiş olur.
Anahtar Kelimeler: Hiperrealizm, Fotoğraf, Yaratıcılık.